Miód-art.

Na sumeryjskich glinianych tabliczkach sprzed 4000 lat zanotowano fakt uzycia miodu pszczelego jako leku. Znane są antybakteryjne właściwości miodu.
Czym właściwie jest miód? Otóż miód-to nasycony bądź przesycony roztwór cukrów, zawierający maksymalnie ok. 20% masowych wody. Składnikami stałymi tej mieszaniny są przede wszystkim glukoza i fruktoza, ale także niewielkie ilosci kwasu glukonowego. Stąd niskie pH miodu, wahające sie od 3,2 do 4,5. Przy takim pH rozwój drobnoustrojów i bakteri chorobotwórczych jest zahamowany, gdyz optymalna kwasowosc, niezbedna do ich rozwoju, jest bliska 7. Małe wartości pH wzmagają działanie bakteriobójcze białych krwinek obecnych w organiźmie.
Ustalono, że działanie bakteriobójcze miodu jest spowodowane przede wszystkim obecnością nadtlenku wodoru. Związek ten powstaje w miodzie w wyniku przemian enzymatycznych, które można zapisać w następującej uproszczonej formie:
C6 H12 O6 +H2O + O2 --> kwas glukonowy + H2O2

Produkty tej reakcji konserwują miód. Nadtlenek wodoru ulega jednak dość szybko rozkłądowi. Nie jest więc jedynym czynnikiem powodującym antybakteryjne działanie miodu. Do czynników takich zaliczyć można m.in. pinocembriny, które występująw propolisie-substancji zbieranej przez pszczoły z pąków niektórych gatunków drzew. Substancjami takimi mogą być także, w zależności od pochodzenia miodu: benzeno-1,4-diol, kwas 3-fenylo-2-hydroksypropionowy, kwas 3,5-dimetyloksybenzoesowy, a także kwas salicylowy.

Miody mają zróżnicowane właściwości bakteriobójcze. Najwyraźniej właściwości te zaznaczają sie w przypadku miodu z manuka (drzewa dziko rosnącego w Nowej Zelandii). Badania laboratoryjne i kliniczne wykazały, że miód ten może być stosowany, w ok. 5-procentowych roztworach, jako skuteczny lek przy owrzodzeniach żołądka i dunastnicy. Ponadto pryspiesza on gojenie ran po oparzeniach...